Odmiany róż okrywowych: Alba Meidiland, Ferdy, Medusa, rosa rugosa 'Hansa' i 'Moje Hammarberg', rosa x rugotida 'Defender'. Róże okrywowe gęsto rosnące o pokroju wzniesionym. Te odmiany róż okrywowych sadzi się wzdłuż podjazdów, ogrodzeń, na rabatach w kompozycjach z innymi roślinami, a także w pojemnikach. Rośliny te nie tolerują gleby o odczynie zasadowym lub kwaśnym. Do róż musimy wybierać ziemię o obojętnym pH. W przypadku róż ogrodowych pH powinno wynosić ok. 6,5. Przy takiej wartości zakwitną najobficiej. Nieodpowiednia pora dostarczania nawozu to kolejny błąd w nawożeniu róż. Zbyt wczesne nawożenie przypada na marzec Róże kwitnące raz w sezonie przycinamy po przekwitnięciu kwiatów. Wycinamy całe pędy na wysokość od 10 do 20 centymetrów nad ziemią. Pamiętajmy, że te gatunki kwitną na pędach zeszłorocznych. W przypadku róż wielkokwiatowych musimy zadbać o przycięcie pędu razem z dwiema bądź trzema gałązkami liści. Cięcie wykonujemy Róże, które kwitną raz w roku przycina się tylko po przekwitnięciu, rezygnując z cięcia wiosennego. Róże powtarzające kwitnienie przycina się dwa razy w roku, a drugie cięcie zdecydowanie powinno być delikatniejsze od cięcia wiosennego. . Przycinanie róży na wiosnę. Jak przycinać różne rodzaje róż? Większość róż wymaga systematycznego przycinania, ale nie każda róża powinna być przycinana co roku. Technika cięcia róży na wiosnę jest różna dla różnych rodzajów róż. Róże wielkokwiatowe U odmian wielkokwiatowych przycinanie róż na wiosnę zaczyna się od wycięcia tuż przy korzeniu pędów najsłabszych i najstarszych. Potem trzeba usunąć pędy krzyżujące się i chore. Pędy przemarznięte (brązowe) przycina się do części zielonej. Cieńsze pędy przycina się do wysokości ok. 15 cm i pozostawia 2-4 oczka. Grubsze pędy skraca się do 20-30 cm wysokości i zostawia 4-6 oczek. Po cięciu powinno pozostać 4-6 pędów. Róże wielkokwiatowe trzeba przycinać co roku, bo tylko wtedy wypuszczą dorodne pędy z dużymi kwiatami. Róże rabatowe (wielokwiatowe) Róże rabatowe tworzą kwiatostany z licznymi, mniejszymi kwiatami, dlatego nie wymagają tak silnego cięcia, jak róże o wielkich kwiatach. Przycinanie róży na wiosnę przeprowadza się do wysokości 20-30 cm dla odmiany niskiej i 30-60 cm dla odmian wyższych. Po przycięciu powinno pozostać 5-10 pędów o 4-5 oczkach każdy. Róże miniaturowe Róże miniaturowe przycina się po to, żeby mogły się lepiej krzewić. Sprzyja temu niskie cięcie na wysokości 10-20 cm ponad powierzchnią gleby. Róże pnące (ramblery) Z cięciem róż pnących należy poczekać, aż osiągną odpowiednią wysokość, czyli 3-4 lata. Przycinanie służy uformowaniu kilku głównych pędów, tworzących konstrukcję nośną krzewu. Pędy boczne, na których rozwiną się kwiaty, skraca się do długości około 30 cm z 5-6 oczkami na pędzie. Odmiany róż pnących powtarzające kwitnienie w ciągu sezonu przycina się na wiosnę, a pozostałe przycina się dopiero po przekwitnięciu. Co kilka lat różę trzeba odmłodzić i wyciąć najstarsze pędy główne. Róże okrywowe Róże okrywowe przycina się rzadko, co kilka lat w celu usunięcia porażonych i uszkodzonych pędów oraz odmłodzenia rośliny, przycinając pędy do wysokości 10-15 cm. Róże te mają tak duży potencjał wzrostu, że jakość cięcia jest sprawą drugorzędną. Róże parkowe Róże parkowe przycina się po to, żeby zachować ich pokrój i trochę prześwietlić koronę. Przy okazji usuwa się pędy martwe i chore. Co kilka lat trzeba usunąć najstarsze i najcieńsze pędy, w przeciwnym razie róża będzie kwitła coraz słabiej, dając drobniejsze kwiaty. Róże pienne Róże pienne przycina się krótko, tak by zachować właściwy pokrój i prześwietla. Na pędach należy zostawić po 3-4 oczka. Nieco dłuższe pędy zostawia się różom piennym o drobniejszych kwiatach. Koniecznie trzeba usuwać wilki, czyli dzikie pędy, które wyrastają z podkładu, na którym zaszczepiono różę. Róże historyczne Róże historyczne dają najpiękniejsze kwiaty na pędach starszych, dlatego podczas przycinania usuwa się przede wszystkim pędy słabe, za bardzo wrastające do wnętrza oraz pokładające się na ziemi. Pozostałe pędy przycinamy łagodnie. Cięcie róży na wiosnę robimy tylko dla odmian powtarzających kwitnienie, pozostałe przycina się po przekwitnieniu. Róże angielskie To stosunkowo nowe odmiany wyhodowane przez połączenie odmian historycznych ze współczesnymi. Najbardziej polecanym sposobem jest ograniczenie cięcia do usuwania pędów przemarzniętych i porażonych oraz delikatne przycięcie pędów za bardzo odstających na bok. Co jakiś czas krzew wymaga odmłodzenia i wycięcia najstarszych, słabiej kwitnących pędów. Zdjęcie: Nataljusja / Envato Elements Róże wymagają przycinania nie tylko wiosną, ale także latem. Wiosenne cięcie róż ma na celu pobudzenie ich do wypuszczenia nowych pędów oraz odmłodzenie, natomiast cięcie letnie ma na celu wydłużenie okresu kwitnienia. Jak ciąć różne gatunki róż? Letnie cięcie jest bardziej pracochłonne, bo prawie każdego dnia musisz usuwać przekwitające kwiaty lub całe kiście kwiatów. Nie możesz ciąć jednakowo wszystkich róż, bo cięcie zależy od gatunku. Przekwitłe kwiaty róż wielkokwiatowych ścinamy pojedynczo wraz z częścią gałązki, pół centymetra nad pierwszym lub drugim liściem. Przekwitające kwiaty róż rabatowych (bukietowych) ścinamy całymi pęczkami. Ucinamy gałązkę pół centymetra nad pierwszym lub drugim liściem położonym pod pękiem kwiatów. Nie zostawiamy dłuższego kikuta, bo można w ten sposób zahamować wypuszczenie nowej gałązki. Zwiędnięte kwiaty róż parkowych powtarzających kwitnienie usuwamy natychmiast. Dłuższe pozostawienie ich na gałązkach niepotrzebnie osłabia krzew i blokuje zawiązywanie nowych kwiatów. Cięcie róż pnących powtarzających kwitnienie, wielkokwiatowych, rabatowych, parkowych powtarzaj w taki sposób przez całe lato. Odcinaj przekwitłe kwiaty. Te brzydnące usuwamy na bieżąco także u róż piennych. Robimy to w przypadku róż wielkokwiatowych, rabatowych i miniaturowych zaszczepionych na pniu. Natomiast kwiatów róż fontannowych szczepionych na pniu nie ścinamy. Po kwitnieniu usuwamy w całości kilka najstarszych gałęzi, aby odmłodzić i prześwietlić krzew. Przekwitających róż parkowych i pnących kwitnących raz w sezonie nie przycinamy latem wcale, powalając, aby zawiązały się na nich czerwone, błyszczące owoce, które będą ozdobą krzewów jesienią i zimą. Lucyna Grabowska, ogrodniczka Jeśli chcesz przeczytać więcej na temat cięcia róż, kup naszą książkę „Szkoła cięcia” o cięciu roślin ozdobnych. Kliknij w poniższą grafikę aby przejść do naszego sklepu i obejrzeć ją. 3 kroki do lepszego ogrodu Zapisz się na darmowy online kurs, który pomoże Ci uporządkować wiedzę ogrodniczą i sprawi, że zajmowanie się ogrodem będzie jeszcze większą przyjemnością! Zostaw swój komentarz poniżej Napisz nam, co myślisz! Podziel się swoimi ogrodniczymi doświadczeniami, radościami, troskami i pomysłami. Zainspiruj innych, wymieniaj uwagi i wiedzę! Alicja i Lucyna Alicja i Lucyna - rodzinny duet ogrodniczy. Sadzimy, podlewamy, przesadzamy i rozmnażamy, a potem opowiadamy o tym w najprostszy możliwy sposób, tak, by każdy mógł z łatwością tworzyć swoją zieloną przestrzeń. Więcej Szkoła cięcia Wszystko o cięciu krzewów i drzew ozdobnych oraz bylin. Opowiedziane tak prosto, że od razu chwycisz za sekator i będziesz wiedzieć, co robić. Ogrodnicze pogadanki Aby ułatwić ci zdobywanie ogrodniczej wiedzy, nagrywamy krótkie filmiki z naszymi radami i sposobami na to, co, kiedy i jak robić w ogrodzie. Więcej Zobacz także Zapisz się na nasz newsletter i bądź na bieżąco z tym, co dzieje się w naszym ogrodzie. Co tydzień wysyłamy garść ogrodniczych porad, pokazujemy nowości z naszego ogrodu i szkółki, zdradzamy nasze plany i dzielimy się roślinnymi radościami. Ponieważ część odmian właśnie kończy swoje kwitnienie warto zabrać się za cięcie letnie. Nie jest ono wcale skomplikowane czy pracochłonne a ma dobroczynny wpływ na nasze róże, ponieważ pozwoli im się właściwie zagęścić lub szybciej powtórzyć kwitnienie. Odmiany stare tniemy zaraz po przekwitnięciu kwiatów - jesienne cięcie nie jest u nich wskazane. Pod tym względem znacznie się one różnią od popularnych współczesnych róż wielkokwiatowych, które często przycina się mocno na jesień. Podobnie jak w wypadku cięcia wiosennego należy rozróżnić czy posiadamy odmiany powtarzające kwitnienie czy też nie. Odmiany niepowtarzające kwitnienia to róże białe (chodzi oczywiście o Rosa Alba nie o kolor), francuskie, mchowe, stulistne i niektóre damasceńskie. Po kwitnieniu delikatnie prześwietlamy krzew. Możemy usunąć przekwitłe kwiatostany jeśli jednak zależy nam na zawiązaniu owoców z oczywistych względów pozostawiamy je w spokoju. Cięcie róż powtarzających kwitnienie czyli róż damasceńskich, portlandzkich, burbońskich, mieszańców piżmowych i remontantów polega jedynie na usuwaniu przekwitłych kwiatów. Do cięcia używamy czystych narzędzi. Możemy przy okazji usunąć te pędy, które zostały w jakiś sposób uszkodzone wiatru czy podczas przesuwania donicy. Tniemy w słoneczne dni aby do ran nie dostawała się woda. Cięcie zawsze warto jest połączyć z profilaktycznym opryskiem przeciwgrzybowym. O tej porze roku, jeśli nie mamy jakiś większych problemów sięgamy jednak po ekologiczne środki np. odwar z cebuli lub czosnku. Nie ma sensu nadmiernie obciążać środowiska bez wyraźnej potrzeby. Oprysk robimy gdy słońce już zajdzie, by przypadkiem nie poparzyć naszych krzewów. Najlepszy termin – zaraz po przekwitnięciu, czyli w czerwcu. Cięcie lilaków, zwanych popularnie bzami, jest bardzo łatwe. Dzięki niemu za rok kwiatów będzie więcej. Lilaki (bzy) zawsze zawiązują pąki kwiatowe latem, niedługo jak skończą kwitnienie. Kwiaty rozwijają się z nich w następnym roku. Dlatego lilaki trzeba ciąć tuż po kwitnieniu. Cięcie lilaków po kwitnieniu jest proste. Ucina się przekwitłe kwiatostany albo kwiatostany z pędami do 1/3 długości. W ten sposób bardzo łatwo można regulować wysokość i szerokość krzewu. Przykładowo, jeśli krzew jest za wysoki, trzeba go przyciąć więcej od góry, a po bokach – uciąć same kwiatostany. Można też w ten sposób nadać koronie pożądany kształt, np. okrągły. Ogólnie lilaki to krzewy wybaczające błędy w cięciu, ładnie się regenerujące. Rysunek 1: Lilaki z zaznaczonymi miejscami cięcia. Tak samo przycina się bzy krzaczaste i na pniu. Rysunek 2: Lilaki (bzy) po cięciu. Termin cięcia: czerwiec (VI) Cięcie lilaków po przekwitnięciu nie może być odkładane. Zbyt późne cięcie lilaków powoduje, że razem z przekwitłymi kwiatami obcina się zawiązki pąków kwiatowych. To skutkuje mniejszą liczbą kwiatów w roku następnym. Pierwsze oznaki przekwitania lilaka pospolitego: pojedyncze kwiaty brunatnieją. Na tym etapie jest jeszcze trochę za wcześnie na cięcie. Fot. Niepodlewam Najlepiej cięcie lilaków wykonać, gdy kwiatostany stają się w 50-99% brunatne. Gdy na gałązkach pojawiają się owoce, czyli torebki z nasionami, jest już późno na cięcie. Wtedy można wyciąć tylko same końcówki pędów z owocami. Cięcie lilaków po przekwitnięciu nie może być zbyt późne. Lilaki szybko zawiązują torebki z nasionami, które osłabiają krzew. Trzeba je obcinać. Fot. Niepodlewam Ścięte kwiatostany lilaków najlepiej przeznaczyć na kompost. Grubsze gałązki nadają się np. na zrębki. Takie przekwitłe kwiaty lilaków nadają się na kompost. Fot. Niepodlewam Technika cięcia: Do cięcia potrzebny jest sekator. Gałązki przycina się prosto (nie na skos), nad pąkami skierowanymi na zewnątrz. Ran nie trzeba zabezpieczać. Najtrudniej przycinać stare, wysokie lilaki. Wtedy potrzebna jest drabina lub sekator na długim drążku. Aby uniknąć wspinania się po drabinie, warto wziąć pod uwagę zmniejszenie rozmiarów krzewu poprzez mocniejsze cięcie regulujące (w czerwcu) albo cięcie prześwietlające lub cięcie odmładzające (wczesną wiosną). Cięcie lilaków po przekwitnięciu – zalety Więcej kwiatostanów oraz większe kwiaty w następnym roku. Brak mało estetycznych, przekwitłych kwiatostanów. Silniejsze krzewy – wydawanie owoców je osłabia. Lilaki mają pożądany kształt, a także wysokość i szerokość. Warto wiedzieć Wszystkie gatunki lilaków, zwane potocznie bzami, tnie się podobnie. Różnice są w terminie cięcia, bo nie wszystkie bzy kwitną jednocześnie. W Polsce uprawia się Lilak chiński (Syringa chinensis) Lilak hiacyntowy (Syringa hyacinthiflora) Lilak Meyera (Syringa meyeri) Lilak ottawski (Syringa prestoniae) Lilak pospolity (Syringa vulgaris) Lilak węgierski (Syringa josikaea) Lilak Wolfa (Syringa wolfii) To przykład w jak różnych terminach kwitną bzy: lilak ottawski (ciemniejszy) dopiero zaczyna kwitnąć, a lilak pospolity, na którym jest zaszczepiony, już kończy kwitnienie. Fot. Niepodlewam

cięcie róż wielkokwiatowych po przekwitnięciu