46, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 55,99 zł z dostawą. Produkt: Kubek ceramika 330 ml Kubek + Worek z motywem Konia + dowolne imię, kubek z koniem na prezent urodziny. dostawa pon. 6 lis. 7 osób kupiło. dodaj do koszyka. Firma. Przy wyborze konia do rekreacji warto zwrócić szczególną uwagę na jego charakter. Do agroturystyki polecane są przede wszystkim konie o umiarkowanym charakterze, spokojne i opanowane. Takie konie doskonale sprawdzają się do nauki jazdy – są idealne dla osób początkujących. Z tego względu do celów rekreacyjnych nie zaleca się Patronite: https://patronite.pl/okoniach-naturalnieHej! Chcąc sprostać Waszym oczekiwaniom przygotowaliśmy serię filmów typu Q&A (czyli pytania i odpowiedzi) Prognozy dla Konia Ziemi w 2019 roku: Dla Konia Ziemi skuteczne i skuteczne rozwiązania są prerogatywą roku 2019. Predictions for the Earth Horse in 2019: For the Earth Horse , effective and successful solutions are the prerogative of the year 2019. . Publikacja: 2019-01-10 09:18:11 648 wyświetleńDlaczego takie porównanie? Z jednej strony są zwolennicy owsa i żywienia jednostronnego jako najbardziej właściwego; z drugiej jednak, dla wielu osób w obecnych czasach, gdzie koń jest szkolony sportowo (i nie tylko) owies to ziarno nie dające zbyt wiele, ostateczność. Co za nim się kryje, jaki jest, czy na prawde nie jest wystarczający.. Cóż, pewne jest to że zawartość pokarmowa owsa oraz jego jakość bywają bardzo zmienne. Owies w swojej budowie, jest stosunkowo prosty i tylko dzięki jego oględzinom jesteśmy w stanie ocenić czy np ma więcej składników energetycznych (ziarno większe i okrągłe, większa zawartość skrobii a mniejsza białka), czy też ma większy udział łusek (ziarno wąskie i długie). Niestety te ostatnie są zdecydowanie mniej strawne. Koncentracja składników pokarmowych owsa także nie jest dobrze wyrównana pod względem żywieniowym. Wąski jest stosunek pierwiastków Ca:P, oraz bardzo niski poziom witamin lipofilnych (A,D,K). Owies można skarmiać bez rozdrabniania, jeśli zwierzęta mają dobrze rozwinięte, zdrowe zęby trzonowe. Jeśli podajemy go w postaci gniecionej lub śrutowanej, należy uważać na zbytne rozdrobnienie, które powoduje powstawanie w żołądku kleistej treści pokarmowej. Jednostronne żywienie owsem prowadzi niestety jednak do poważnych zaburzeń w przemianie materii, w gospodarce mineralnej oraz równowadze kwasowo-zasadowej. Temat rzeka, ja osobiście polecam jednak karmienie koni z pominięciem owsa co już na wstępie wyrównuje nam stosunki pierwiastków oraz niedobory witaminowe. Zachęcam do spokojnego przeanalizowania tematu i nie zamykania się na dużo zdrowsze mieszanki paszowe. Po powrocie z wakacji, ciężki temat do przeanalizowania Miłego dnia :) Żywienie koni to szeroki temat i istnieje wiele podejść do tego, co powinien jeść koń. To, ile i jakiej paszy zjada koń decyduje o jego zdrowiu i chęci do pracy. Producenci pasz dla koni wciąż oferują nowe produkty, mające zrewolucjonizować karmienie koni. Oprócz granulatów i musli istnieje cała gama substytutów siana i specjalnych mieszanek na każdy możliwy problem. Po co karmić konia? Podstawą żywienia koni jest pasza objętościowa, czyli siano (bądź trawa), ewentualnie z dodatkiem słomy. Jeśli zwierzę nie pracuje i spędza czas wyłącznie na pastwisku, taka z dieta z reguły wystarcza. Wiele ras koni prymitywnych oraz kucy, na przykład kuce szetlandzkie, również pracując świetnie sobie radzi przy takim żywieniu. Jeśli jednak koń pracuje i nie utrzymuje wagi, konieczne jest podawanie pasz treściwych, czyli różnego rodzaju zbóż, granulatów lub musli. Dla koni z niedowagą i po chorobach używa się meszu i wysłodków buraczanych. W przypadku dużych obciążeń treningowych lub pasz jednoskładnikowych zasadny jest dodatek mineralny. Oprócz tego „co” wielkie znaczenie ma „ile”. Czy twój koń jest za chudy czy za gruby? Jeśli koń otrzymuje za mało paszy, nie tylko traci na wadze, ale może mieć objawy niedoborów. Grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Ponadto głodne konie są nieustannie zmęczone, ospałe lub drażliwe. Nadmiar jest równie szkodliwy. Otyłość nie tylko obciąża dodatkowo kości i ścięgna, ale i narządy wewnętrzne, takie jak wątroba i serce. Ponadto przekarmiony koń, by spożytkować nadmiar energii, może stać się niebezpieczny, choćby ponosząc i brykając. Niektóre zaś odwrotnie: stają się coraz bardziej leniwe. Jazda na takim koniu to nic przyjemnego. Ważne jest przechowywanie paszy dla koni: w przewiewnym i suchym, osobnym pomieszczeniu. Oprócz żywienia należy pamiętać o wodzie. Jeśli koń nie ma stałego dostępu do wody, należy go poić co najmniej 3 razy dziennie. Jeśli wypije jedno wiadro, należy zaproponować kolejne. Koń może wypić dziennie do 80 litrów wody. Koń jedzący siano Siano: podstawa diety Żaden koń nie może obejść się bez siana. Suszona trawa jest jak chleb dla koni. Poza wyjątkowymi sytuacjami jak specjalna dieta, dorosły koń powinien otrzymać 1 kg siana na każde 100 kg wagi. U zwierząt niepracujących lub wykonujących jedynie lekką pracę siano wystarcza jako jedyny element diety. Siano zawiera włókno, niezwykle istotne dla układu pokarmowego, zapewnia także stałe zajęcie. Podając siano trzeba tylko zwrócić uwagę, by nie było spleśniałe czy zakurzone i przechowywać je w odpowiedni sposób. Dla koni alergików podaje się siano moczone lub parowane. Słoma jako dodatek Jeszcze niedawno nie trzeba by było o tym wspominać, bo każdy koń stał na słomianej ściółce, którą mógł podjadać. Teraz jednak, gdy wiele koni stoi na trocinach, należy pamiętać o dodatku słomy. Ma ona co prawda niewiele składników odżywczych, jednak mnóstwo błonnika, który wpływa na obecność bakterii w okrężnicy i zmniejszają ryzyko kolek. Ponadto skubanie słomy zapewnia koniowi zajęcie. Owies i inne zboża Konie jedzące owies Owsem karmiono konie od wieków. Jest to pasza łatwo przyswajalna i szybko dodająca energii. Ilość tej energii jednak często znacznie przewyższa to, czego potrzebuje koń, stąd obecna zła reputacja owsa. Jako alternatywę stosuje się teraz jęczmień, który zawiera sporo białka i dlatego trzeba uważać z jego ilością. Dużo tłuszczu z kolei zawiera kukurydza, polecana jako dodatek dla zbyt chudych koni. Jeśli jednak twój koń reaguje na białka kukurydzy opuchniętymi nogami, zrezygnuj z jej podawania. Granulaty Na rynku istnieje bogaty wybór gotowych pasz dla koni w formie granulek. Są one zrobione z mieszanek wysuszonych ziaren i rozdrobnionego siana, wzbogacone zestawem minerałów i witamin. Kupując worek granulatu dedykowanemu konkretnemu typowi konia, jego użytkowania bądź problemom zdrowotnym, zapewniasz mu pełnoporcjowy posiłek. W tym przypadku jednak także nie wolno zrezygnować z podawania paszy objętościowej. Warto też pamiętać, że niekiedy dla starszych koni granulki są za twarde. Można je wówczas podać po namoczeniu. Musli Musli bezowsowe Cerevit firmy Pavo Podobnie, jak granulaty, musli to mieszanka ziaren (także w formie płatków lub dmuchanych) i siana bądź ziół. Często dodaje się melasę dla smakowitości. Zanim podasz koniowi apetyczne musli, sprawdź dokładnie, co zawiera i ile dostarcza energii. Rób przerwy w podawaniu musli ziołowych (stale podawane tracą efekt). Zarówno musli, jak i granulaty występują w wersji z owsem i bez oraz w niezliczonej ilości odmian. Mesz Pasza typu mesz SlobberMash firmy Pavo Mesz to mieszanka lekkostrawnych składników (otręby, siemię lniane, płatki zbożowe) podawane na ciepło, po zalaniu gorącą wodą i napęcznieniu. Obecnie nie trzeba już wszystkiego gotować w domu- na rynku istnieje wiele gotowych mieszanek, również dla koni z różnymi problemami. Jest to pasza lekka i stymulująca trawienie, świetna na okres rekonwalescencji lub jako smaczny dodatek. Wysłodki buraczane Są to rozdrobnione, wysuszone kawałki buraków cukrowych, które przed podaniem należy namoczyć, zgodnie z instrukcją producenta. Dzięki wysokiej zawartości energii, smakowi lubianemu przez niektóre konie i konsystencji nadają się dla koni starszych albo zbyt chudych. Lucerna Lucerna może być stosowana jako dodatek do paszy objętościowej. Dostarcza więcej energii niż siano, a dodatek tłuszczu wpływa na piękny wygląd sierści. Aby podtuczyć konia można wzbogacić dawkę żywieniową o 2 do 4 litrów lucerny. W dobie zwiększania się naszej świadomości na temat żywności i zwracania uwagi na jej prozdrowotny wpływ na organizm, często poszukujemy egzotyczne, rzadko spotykane składniki, zapominając tym samym o prostych, naturalnych produktach dostępnych na wyciągnięcie ręki. Jakie jest nasze skojarzenie gdy pomyślimy o owsie? Zboże na paszę dla koni? Tak, to pasza dla koni - najlepsza. Ale również to produkt, który możemy z korzyścią dla naszego zdrowia wykorzystywać w kuchni nieomalże codziennie. Najbardziej znane wśród owsianych produktów - płatki owsiane - wszechstronne w zastosowaniu zarówno w kulinariach jak i kosmetyce. Ziarno owsa (Avena sativa L.) jest po pszenicy i życie trzecim zbożem pod względem powierzchni upraw w Polsce. Przetwarzane na wiele sposobów daje bardzo szeroki i zróżnicowany asortyment produktów: otręby, płatki, mąki, kasze i musli, produkty typu instant oraz napoje, "śmietanki" na bazie owsa. Zastosowanie mąki owsianej jako zamiennika mąki chlebowej lub jako dodatek w chlebie, ciastach, ciastkach zwiększa zawartość błonnika pokarmowego, a co za tym idzie zmniejsza wartość energetyczną produktów z nim wytworzonych, co najmniej o 30%. Całe ziarno owsa zawiera około 32% błonnika, jednak spośród wszystkich zbóż to właśnie owies charakteryzuje się najwyższym poziomem wartościowej rozpuszczalnej frakcji, do której należą β -glukany. Udowodniono, że spożywanie β-glukanów owsianych w ilości co najmniej 3 g na dzień jako składnika diety o małej zawartości tłuszczów nasyconych jest korzystne dla układu krążenia. Szczególne zainteresowanie błonnikiem owsa wynika właśnie z jego zdolności do szybkiego obniżania poziomu cholesterolu we krwi. Na podstawie wielu badań klinicznych Komisja Europejska wprowadziła oświadczenia zdrowotne dla żywności zawierającej β-glukany owsa, które pomagają w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Ponadto β -glukany mają właściwość tworzenia żeli w przewodzie pokarmowym, przyczyniając się do zmniejszenia glukozy we krwi po posiłku oraz wzmacniają układ immunologiczny. Owies możemy traktować jako dobre źródło białka, bogatego w cenne aminokwasy egzogenne oraz wyróżniającym się na tle pozostałych zbóż korzystnym składem, a co za tym idzie większą wartością odżywczą. Pod względem zawartości tłuszczu ziarno owsa zawiera go od trzech do pięciu razy więcej niż w innych zbożach chlebowych, przy czym 80% jego zawartości to nienasycone kwasy tłuszczowe, które umożliwiają nam utrzymanie dobrego stanu zdrowia. Na uwagę zasługuje niska zawartość sodu, co na pewno jest bardzo cenną informacją dla osób z niewydolnością układu krążenia. Owies jest dość kontrowersyjnym produktem w kwestii jego statusu bezglutenowości. Od lat produkty bezglutenowe stanowią przedmiot badań naukowców, gdyż to jeden z intensywniej rozwijających się trendów żywieniowych. Obserwowany jest coroczny wzrost zainteresowania produktami ze znakiem przekreślonego kłosa oraz moda na ograniczenie pszenicy w diecie. Eliminowanie glutenu podyktowane jest nie tylko rosnącym trendem żywieniowym, ale również ze względu na współcześnie występujące choroby, celiakię, anoreksję, hashimoto. Dlatego też wiedza na temat obecności glutenu w poszczególnych produktach jest niezwykle istotna, gdyż główną metodą leczenia jest wyeliminowanie z diety produktów zawierających gluten. Bezglutenowymi określa się produkty wykluczające prolaminy: gliadynę, hordeinę i sekalinę występujące odpowiednio w pszenicy, jęczmieniu i życie. Do niedawna w tej grupie znajdowała się także awenina - białko owsa, jednak badania pokazują, że owies i jego przetwory są bezpieczne dla większości pacjentów. Awenina, jest zazwyczaj dobrze akceptowana przez osoby z nietolerancją glutenu. Należy jednak podkreślić, że owies znakowany jako bezglutenowy, musi być w szczególny sposób uprawiany i przetwarzany. Przede wszystkim po to, aby wyeliminować zanieczyszczenie owsa - zbożami glutenowymi, na skutek kontaminacji. Bezglutenowe produkty tj. ryż, proso, quinoa, komosa, gryka u osób na diecie bezglutenowej realizują 55-65% dziennego zapotrzebowania energetycznego u chorego. Włączenie produktów z owsa do diety leczniczej przy celiakii zwiększa jej wartość odżywczą ze względu na obecność błonnika pokarmowego, składników mineralnych, witamin z grupy B, czy niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT). Jednak należy pamiętać, że niektórzy pacjenci z chorobą trzewną mogą nie tolerować frakcji białek typu awenin, dlatego dla każdego chorego musi to być rozpatrywane indywidualnie. Produkty owsiane Płatki owsiane - powstają z gniecionych ziaren owsa. To doskonała propozycja na codzienne śniadanie. Można je ugotować najczęściej w proporcji 1:2 (1 porcja płatków na 2 porcje płynu: wody, mleka, napoju roślinnego) na wolnym ogniu ok. 10 minut. Płatki owsiane górskie są drobniejszą formą płatków, szybciej się również gotują, ok. 5 min. Płatki owsiane błyskawiczne – nie wymagają gotowania wystarczy zalać je wrzątkiem, gorącym mlekiem lub bulionem. Najlepiej smakują namoczone w mleku, napoju roślinnym lub wodzie z dodatkiem owoców, pestek, kremów orzechowych, musów lub bakalii. Bezglutenowe płatki owsiane - produkowane są według technologii, która gwarantuje bezpieczny poziom glutenu < 20 mg/kg. W produktach bez takiej deklaracji możemy znaleźć gluten również na skutek kontaminacji, płodozmianu, nieodpowiedniej obróbki lub przechowywania. Otręby owsiane - powstają przy przemiale owsa na mąkę owsianą. W skład otrąb wchodzi w głównej mierze zewnętrzna, najbardziej wartościowa warstwa ziarna, tj. okrywa owocowo – nasienna (łuska). Otręby są doskonałym źródłem błonnika, który przyspiesza przesuwanie się treści pokarmowych w jelitach. Polecamy jako dodatek do porannej kaszki śniadaniowej oraz jako panierkę do kotletów, dodatek do ciast, pasztetów warzywnych, chleba, sosów. Otręby przed spożyciem należy poddać krótkotrwałej obróbce cieplnej. Pełnoziarnista kasza manna owsiana– powstaje z przemiału ziarna owsa. Tradycyjnie gotować należy w proporcji 1 lub 2 kopiaste łyżki kaszy manny na 250 ml mleka, napoju roślinnego lub wody. Z odmierzonego płynu odlewamy trochę i mieszamy z kaszą, pozostałą cześć zagotowujemy i wlewamy roztwór z kaszą manną stale mieszając, aby nie zrobiły się grudki. Gotujemy 3-5 min. do zgęstnienia. Podajemy z syropem, musem owocowym lub bakaliami. Mąka owsiana uzyskana w wyniku zmielenia ziaren owsa, pozbawionych zewnętrznej, twardej okrywy. Charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika pokarmowego (9,7 g na 100g). Używana do wypieku pieczywa mieszanego w połączeniu z mąką pszenną lub żytnią w celu wzbogacenia smaku i poprawienia tekstury. Można ją wykorzystać również do wypieków słodkich, ciasta naleśnikowego, wyrobu blinów, placków zagęszczania zup i sosów. Napój owsiany - tu wyróżniamy dwa rodzaje z deklaracją bezglutenowości i bez tej deklaracji. Często takie napoje są wzbogacane wapniem z alg morskich. Napój taki może zastępować mleko w diecie, do zabielania możemy użyć zagęszczonej śmietanki owsianej. Interesujący jest również napój z pełnoziarnistego owsa i soi, idealny do stworzenia pysznej pianki w cappuccino lub caffé latte. A jak oprócz właściwej diety zadbać o siebie wykorzystując owies? Owies właściwie w każdej formie znajduje zastosowanie jako naturalny środek pielęgnacyjny, kosmetyk, pozwalający zachować nam zdrowy i piękny wygląd. Aby złuszczyć martwy naskórek wykonaj: Peeling z płatków owsianych Składniki: 5 łyżek płatków owsianych 3 łyżki pokrojonych orzechów włoskich laskowych lub migdałów łyżka mąki kukurydzianej lub ziemniaczanej łyżka suszonych kwiatów rumianku lub nagietka Przygotowanie:Wszystkie składniki zmielić w młynku lub moździerzu na proszek. Na dłoni wymieszać 1-2 łyżeczki proszku z odrobiną wody. Otrzymanym peelingiem złuszczać zrogowaciały naskórek. Aby oczyścić skórę szyi i twarzy wystarczy: Maseczka z płatków owsianych Składniki: 2 łyżki płatków owsianych 4 łyżki kwaśnej śmietany Przygotowanie:Składniki wymieszać, wmasować w szyję i twarz i pozostawić na 15-20 minut. Spłukać letnią wodą. Maseczkę można przechowywać w lodówce przez kilka dni. Aby skóra stała się delikatna, bez podrażnień pomoże: Ciepła oczyszczająca kąpielSkładniki: 250 g mąki owsianej lub 1 kg płatków owsianych Przygotowanie: Mąkę nasypać do lnianego lub bawełnianego woreczka i umieścić w gorącej wodzie do kąpieli. Kąpiel rozpoczynamy, gdy woda stanie się letnia i powinna trwać około 20-30 minut. Taka kąpiel uczyni skórę delikatniejszą, a także przeciwdziała stanom zapalnym, polecana szczególnie w przypadku trądziku na plecach i dekolcie. Źródła:1) Kawka A., Achremowicz B., 2014. Owies – roślina XXI wieku. Wykorzystanie żywieniowe i przemysłowe. Nauka Przyr. Technol. 8, 3, Rybicka I., Gliszczyńska-Świgło A.: Ocena Zawartości Witamin Z Grupy B W Owsianych Produktach Bezglutenowych. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych Nr 576, 2014, 111– Gibiński M., Gumul D., Korus J.: Prozdrowotne właściwości owsa i produktów owsianych. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2005, 4 (45) Supl., 49 – Babalski M., Przybylak Z., Przybylak K. Uzdrawiające ziarna zbóż. Eko Media, Bydgoszcz, ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) nr 828/2014 z dnia 30 lipca 2014 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat nieobecności lub zmniejszonej zawartości glutenu w żywności Odpowiednio zbalansowana dieta decyduje o zdrowiu i kondycji koni. Równocześnie brak wiedzy w temacie żywienia tych cudownych zwierząt prowadzi do chorób i problemów zdrowotnych, takich jak wrzody, kolka a nawet ochwacenie. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, co jedzą konie, jak często należy je karmić i jakie są najczęstsze błędy w ich żywieniu. Naturalne żywienie koni Co jedzą dzikie konie? Pytanie, które zadajemy, jest przewrotne, bo, jak dowodzą naukowcy, niestety, nie ma już dzikich koni. Możemy spotkać jedynie gatunki zdziczałe, takie jak koń Przewalskiego czy amerykański mustang. Konie pojawiły się na ziemi grubo przed nami, czyli ok. 50 milionów lat temu. Świetnie radziły sobie bez człowieka i doskonale umiały zadbać o swoją dietę. Dlatego, żeby dowiedzieć się, jak powinno wyglądać prawidłowe żywienie koni, warto wyjść z boksu i przenieść się na zielone łąki oraz stepy, ponieważ to tam jest to, co konie lubią najbardziej. Zanim jednak wyruszymy w naszą podróż, umówmy się, że na potrzeby tego artykułu konie zdziczałe będziemy nazwać końmi dzikimi lub wolnymi. Konie zdziczałe to te, które pochodzą od koni udomowionych, ale wymknęły się spod kurateli człowieka, do nikogo nie należą i żyją na wolności. Konie kochają ruch i rośliny, ale… Konie, które żyją na wolności, są stale w ruchu. Dzień po dniu wędrują i przemierzają spore obszary, skubiąc trawę i inne rośliny. Tak więc to trawa jest tym, co konie lubią najbardziej. W diecie wolnych koni znajdziesz też liście, mchy, młode pędy czy krzewy. Wolne konie nie pogardzą też korą drzew, którą od czasu do czasu pochrupią. Zatem jeśli zobaczysz, że twój przyjaciel obgryza pędy roślin, pomyśl, że jego wolni przodkowie także to robili. Trujące rośliny dla koni Jednak to, że konie są roślinożercami nie oznacza, że mogą wcinać wszystkie rośliny. Jest wiele roślin, które szkodzą naszym przyjaciołom, zaliczamy do nich na przykład szczaw czy jaskier rozłogowy. Konie rozpoznają trujący pokarm po smaku i zapachu. Wygląd rośliny odgrywa mniejsze znaczenie. Równocześnie warto wiedzieć, że konie domowe mogą być mniej wyczulone na szkodliwe substancje, między innymi, z powodu nieprawidłowej diety czy błędów w hodowli, dlatego, przed wypuszczeniem konia na pastwisko, sprawdź, co na nim zapraszasz swoje konie do przydomowego ogrodu, zobacz, czy jest w nim trujący dla koni cis. Jeżeli tak, warto go usunąć, podobnie jak tuję. W przystosowaniu ogrodu do końskich odwiedzin wesprą cię narzędzia ogrodnicze. Soczysta trawa dla konia Niektórzy właściciele koni z radością wpuszczają swoich pupili do domowych ogrodów na skubanie trawy. Warto o nią zadbać poprzez zraszanie. Będzie bardziej bujna i soczysta. Jeżeli nie chcesz zapraszać koni do ogrodu, po skoszeniu trawy zanieś ją swoim przyjaciołom (tylko wtedy zapomnij o sztucznych nawozach!). Aby twój trawnik był w dobrej kondycji po zimie przy pomocy grabi usuń resztki zeszłorocznych liści, a w miejscach występowania tak zwanych placków zasiej nową trawę. Dzikie konie jedzą od 12. do 16. godzin dziennie – i w tym czasie przyjmują równowartość od 11. do 14 kg suchej paszy. Jednak konie żyjące na wolności mają inny tryb życia i są w ciągłym ruchu. Natomiast twój przyjaciel potrzebuje jeść często i w małych ilościach – zaraz zdradzimy ci dlaczego. Ilość pokarmu zależy, między innymi, od wagi zwierzęcia. Koń, który ważny 450 kg, powinien przyjmować ok. 7-8 kg siana dziennie, które jest podzielona na minimum 3 porcje. Jest to wartość przybliżona, bo dieta konia jest zdeterminowana wieloma czynnikami. Najlepiej dzielić pokarm na 5 porcji. Ogromnym błędem jest karmienie konia rzadko i w większych ilościach. Taki sposób żywienia jest niezgodny z naturą tego wspaniałego zwierzęcia i grozi poważnymi chorobami, a nawet śmiercią. Układ pokarmowy konia a dieta Dieta i sposób karmienia koni są zdeterminowane anatomią, a dokładnie budową układu pokarmowego. Na układ pokarmowy konia składa się:• jama ustna• gardło• przełyk• żołądek• jelito cienkie• jelito grube i odbytKonie mają mały żołądek, który wielkością przypomina piłkę do rugby. Jego pojemość wynosi od 12. do 15. litrów. Żołądek konia jest mało rozciągliwy, dlatego karmienie go zbyt dużymi porcjami szkodzi jego jelita cienkiego konia wynosi od 15. do 30. metrów. Stałe zapewnianie treści pokarmowej zapobiega skręcaniu, zapętlaniu i nachodzeniu na siebie fałd jelita, a także chroni przed chorobą wrzodową. Ze względu na budowę układu pokarmowego konie nie mogą wymiotować. Dlatego zaburzenia trawienia w postaci zalegania, fermentacji pokarmu w żołądku mogą prowadzać do jego pęknięcia i śmierci konia. Zasady żywienia koni Prawidłowa dieta dla koni ma odpowiednią ilość:• włókna pokarmowego• białka• składników mineralnych• witamin• kaloriiRównocześnie musisz wiedzieć, że nie ma jednej, słusznej diety dla koni, ponieważ prawidłowy dobór składników odżywczych zależy, między innymi, od:• intensywności treningu• masy ciała• temperamentu• tempa przemiany materii• wiekuNajbardziej wartościowe dla koni są tak zwane zielonki, czyli trawy z pastwiska (patrz dzikie konie). W chwili gdy wypasamy konie na łące należy uważnie wybrać miejsce, ponieważ niektóre trawy mogą zawierać w sobie metale ciężkie i pestycydy. Bazą żywienia udomowionych koni jest siano, czyli tak zwana pasza objętościowa. Są to wysuszone trawy z łąk. Pamiętaj o tym, że siano sianu nie jest równe. Jakość siana zależy, między innymi, od jakości gleby, klimatu, metody suszenia czy wieku. Siano, które ma więcej niż rok, jest mniej wartościowe i mniej smaczne. Ponadto w starym sianie często jest pełno kurzu, roztoczy, nie raz rozwijają się w nim grzyby pleśniowe. Taka mieszanka szkodzi naszym przyjaciołom, bo powoduje alergie i problemy z drogami oddechowymi. Ceni się siano z dużą zawartością lucerny, natomiast siano z dużą ilością kwaśnych traw jest mniej odżywcze. Błędem jest dawanie koniom siana z niesprawdzonego źródła, bo może zawierać w sobie chemię. Nie wolno też wypasać koni na łąkach w pobliżu pól uprawnych, które są często pryskane. Pasza objętościowa i pasza treściwa dla konia Oprócz siana do paszy objętościowej należą też komercyjne pasze typu sieczki. Te drugie są ujednolicane i dają nam pewność, że każda porcja pożywienia zwiera tyle samo składników odżywczych. W sklepach zoologicznych zajdziesz sieczki z lucerny oraz sieczki z trawy. Sieczka z lucerny jest bardzo wartościowa, bo ma dużo białka, wapnia oraz witamin. Ponadto dzięki sieczkom koń lepiej przyswaja paszę treściwą. Dzięki strukturze sieczek koń dłużej przeżuwa pokarm, produkuje więcej śliny, co wpływa na dobre trawienie. Wśród pasz treściwych wyróżniamy pasze pełnoporcjowe i balancery. Wśród pasz pełnoporcjowych znajdziesz pasze wysokoenergetyczne, niskoenergetyczne, a także pasze dzięki którym koń ładnie przybierze na masie. Balancery mają bardziej skoncentrowane składniki odżywcze. Zarówno balancery jak i pasze pełnoporcjowe podajemy razem z paszą objętościową (sianem), która stanowi bazę pożywienia. Błędem jest oddawanie pierwszeństwa paszy treściwej, a także serwowanie jej przed paszą objętościową. Pasza objętościowa neutralizuje kwas żołądkowy i sprawia, że składniki z paszy treściwej lepiej się wchłaniają. Dieta dla koni – owies Niejednokrotnie właściciele koni dodatkowo karmią je owsem. Owies ma swoich przeciwników jak i zwolenników. Należy jednak pamiętać, że jest to pokarm, w którym jest dużo węglowodanów. Nie możesz podawać go koniom, które:• mają skłonność do choroby wrzodowej• wymagają paszy niskoglikemicznej• są końmi nadpobudliwymi• są narażone na chorobę Cushinga Mleko dla konia? Konie piją mleko, ale tylko maksymalnie do dziewiątego miesiąca życia. Około dwudziestu minut po urodzeniu u źrebaka pojawia się odruch ssania. W ciągu pierwszych 24. godzin młody koń może wypić do 8 litrów mleka (siary) dziennie. Następnie ta wartość wzrasta nawet do 15 litrów. Źrebaki jedzą do 30-stu razy dziennie, dlatego bardzo ważne jest zadbanie o zdrowie i dietę karmiącej klaczy. Nie bez powodu dieta karmiących klaczy jest zbliżona do diety koni, które intensywnie trenują. Ciąża, karmienie to duży wysiłek dla konia. Prawidłowa dieta wpływa na zdrowe matki i źrebaka oraz na prawidłową produkcję mleka. Klacz musi odżywić źrebię oraz siebie. Ważne jest podawanie koniowi paszy białkowej i bogatej w wapń. Dietę wzbogacamy też o siemię lniane i otręby. Nie zapominamy o elektrolitach i witaminach. Żywienie koni sportowych Dieta koni sportowych także składa się z paszy objętościowej (baza) i paszy treściwej. Dodatkowo przy ustalaniu diety dla konia kluczowe jest wzięcie pod uwagę intensywności treningu. Dla konia sportowego istotna jest też jakość i ilość przyjmowanego białka, bo podczas treningu dochodzi do mikrouszkodzeń tkanki mięśniowej, a białko przyspiesza regenerację mięśni. W diecie ważne są też elektrolity: sód, potas, magnez, chlor oraz witaminy, w tym witamina E. Dieta konia sportowego powinna zawierać też reaktywne, z dużym temperamentem lepiej przyjmą paszę o niskiej glikemii i paszę o energii długo uwalnianej. Żywienie koni podsumowanie Konie to niezwykle piękne i wrażliwe zwierzęta, dla których jedzenie, tuż po dbaniu o przetrwanie, jest podstawową potrzebą. Dieta koni bazuje na paszy objętościowej z dodatkiem paszy treściwej i decyduje o zdrowiu zwierzęcia. Pamiętaj, że nie ma jednej, uniwersalnej diety dla koni. To co wpływa na dobór paszy i składników odżywczych to, między innymi, tryb życia, masa ciała, temperament, stan i ogólna kondycja konia. Każdą zmianę w diecie należy wprowadzać powoli. Ponadto konie lubią rytuały i stały plan dnia, dlatego karmimy je w określonych porach. Inaczej mogą być niespokojne. Pamiętaj też o wodzie: konie potrzebują stałego dostępu do czystej, napowietrzonej wody w ilości od 29. do 38. litrów wody dziennie.

jaki owies dla konia